Stukje intimiteit prijsgeven
Het aangaan van een relatie kan intimiteit voortbrengen. Het een kan niet zonder het ander: intimiteit kan alleen plaatsvinden wanneer iemand een relatie met een ander aangaat, in de breedste zin van het woord. Omgedraaid is echter veel mogelijk. Relaties zonder intimiteit zijn er genoeg.
Het prikkelt mijn fantasie. Interessant vind ik het proces dat (in mijn hoofd) in gang gezet wordt.
Juist het aangaan van de verdieping vind ik interessant en daarom is het woord intimiteit aanwezig.
Misschien zijn kunstenaars allemaal wel min of meer documentaires aan het maken van het geleefde leven, al of niet de directe ‘werkelijkheid’ weergevend. In mijn werk doe ik dat natuurlijk ook. Ik laat me graag meevoeren met de stroom van het leven en me verwonderen door alles wat er is, breed, smal, fictie of feit, en dan het liefst in een combinatie, wat een spanning oplevert die ik interessant vind.
Kijk, ik heb een stem en die wil ik wel laten horen. Welke vorm mijn boodschap uiteindelijk krijgt, maakt me niet uit. Schrijven hoorde ook altijd al bij me. Zonder dat ik nog weet wat ik er mee moet heb ik de behoefte om deze zinnen, afbeeldingen, teksten op te slaan.
Ik geniet van de kracht van woorden, geloof ze, ook tegen beter weten in, en absorbeer ze.
Maar als puber zag ik ook de scherpte, het verraderlijke van woorden: in de roddels, de ‘vriendschap’,
het gepest, de discussies. Woorden lijken concreet, maar
veranderen per context subtiel van betekenis. In een gesprek definieert een ieder de woorden op eigen
wijze, manipuleert ze om het eigen standpunt kracht bij te zetten.
Ik maak emotionele kunst. Mijn leven zelf is de basis voor mijn kunst; niet mijn ideeën over het leven of over kunst in het algemeen. Mijn uitgangspunt is simpelweg: wat wil ik zien, wat wil ik maken?’
Mijn schilderijen en tekeningen gaan over mijn gemoedstoestand. “In een tekening, schilderij of beeld dat ik maak, projecteer ik mijn verlangens of melancholie. Het is net wat je wilt zien. Alsof een beeld een spiegel is: nooit eenduidig maar met dubbele bodems en meerdere betekenissen.”
In mijn werk gaat het om een suggestie van een verhaal.
Mijn vrouwen en meisjes zijn autonome wezens. Ze refereren naar niets anders behalve henzelf. Ik probeer vaak de opstandigheid en de kwetsbaarheid van meisjes in de adolescentie raak te treffen.
Terugtrekken in de eigen cocon of een stap zetten in de wereld: dat is de keuze waarmee de vrouwen en meisjes mee bezig zijn.